Ιωνία

Την γη της ενδόξου Ιωνίας ενθυμούμαι.

Την Πέργαμο , την Έφεσο,

τη Μίλητο, τη Σμύρνη,

την όμορφη Αλικαρνασσό,

την ξακουστή Πριήνη.

Εκεί που στο λυκαυγές της ιστορίας

ο ορθός λόγος ανεδύθη.

Ω ιερά, αρχαία Ιωνία,

του σοφού Θαλή 
και του αοιδού Ομήρου,

του Αναξίμανδρου, του Ηροδότου

Του Αναξιμένη και  του Ηρακλείτου.

Ω ιερά απολλώνια  γη,

που έδωσες ρυθμό στην τέχνη,

που συνομώτησες με τους θεούς

για την απελευθέρωση του ανθρώπου
από απεσταλμένους μονάρχες
και σκοτεινά ιερατεία.

Γενεσιουργό σπέρμα της απαράμιλλης

ελληνικής  γλώσσας και σκέψης.

Με τους περίτεχνους ναούς

και τα εύηχα θέατρα.

Ω γη αθανάτων,

Αρχαία Ιωνία,

λίκνο του πολιτισμού,

πόσο αχάριστα σου φέρθηκαν

οι ευεργετηθέντες!

Περίλυπος συλλογίζομαι

τα κενά της ιστορίας.

Μόνη παρηγοριά,

"το πλήρωμα του χρόνου",
πάντοτε η νέμεσις
ακολουθεί την ύβριν.