με την κομψή σου χάρη.
Με τη λυγερή κορμοστασιά
γεμάτη περηφάνια.
Με τις περίτεχνες
στην κόμη πλεξούδες
και τα ακτινωτά σου φρύδια.
Με τα περιδέραια
στον γλυκοφίλητο λαιμό
και τα χρυσαφένια
σκαλιστά σκουλαρίκια.
Με τα αγέρωχα τοξοβόλα στήθη
που ευωδιάζουν σαν λεμονιάς ανθός.
Με το ανάλαφρο πτυχωμένο ένδυμα
χαλαρωμένο στους χνουδάτους,
θελκτικούς μηρούς.
Πάνδημος από τη φύση σου
μα και ουρανία.
Με ευθυτενές το βλέμμα
και γύρω σου καθάριο τον αιθέρα
Που σαγηνεύεις με το σώμα σου
και με του μυαλού την κόψη.
Γυναίκα μούσα των τεχνών
και της φιλοσοφίας.
Γυναίκα αξιολάτρευτη,
λεβεντογέννα μάνα.
Σε βλέπω να ξανάρχεσαι
από χρόνους μακρινούς,
να ξαναδώσεις στη γυναίκα
αυτό που της αξίζει.
Να ξαναγίνει
Νέα και Ωραία,
ως άλλη Αρχαία!!