Κάλεσμα




Πιάν' η Καλλιόπη τον αυλό κι έναν σκοπό σφυρίζει
κι όλες μαζί οι σφιχτόσαρκες έναν χορό αρχινούνε
κι η Ερατώ του έρωτα, τον Φοίβο ερωτάει:
"είναι ντροπή στον έρωτα τη μοίρα να παλέψω
ή να τον στερηθώ, άβουλη και μοιραία";
Κι ο μουσιγέτης άδοντας, μα και σαστισμένος,
τη λύρα πιάνει και γοργά, λόγια σοφά της λέει:
"την ψυχή του ξεπουλά, όποιος στο κάλεσμα κιοτεύει".
Τι να 'ναι άραγε η ντροπή, την έννοια δεν κατέχει
ντροπή 'ναι που τον έρωτα κατάματα αντικρίζεις
για 'ναι ντροπή που κρύβεσαι, χίλιες προφάσεις βρίσκεις;
Τις μούσες άσε να σου πουν μια αρχαία μελωδία
για τη ζωή που περνάει και χάνεται και δεν το 'χεις καταλάβει.
Ετικέτες